martes, 1 de diciembre de 2015

Oza



Cusirando a selba un abete dreito
mormostiaba parolas en Aguachals;
a l'inte, enzetó a nebiscar á fascals;
s'aturó o biento de fredo, contreito.

Cualques paxarez con o buche bueito
minchaban granos en ixos andurrials;
blincando de arto en arto dende os camals
con grolleo de muitas colors feito.

O silenzio sondormiba en un cuairón
e bel fau se retorzigaba d'implaz
con zereñas radizes en o suelo.

S'alentaba por toz os cabos a paz;
se tornaba griso l'azul d'o zielo;
se quedaba chiqueta Oza en un rincón.



«Cusirando a selba, guardando el bosque;
mormostiaba parolas, musitaba palabras;
con o buche bueito, con el papo vacío;
minchaban, comían;
de arto en arto, de espino en espino;
dende os camals, desde las ramas;
con grolleo, con gorjeo;
sondormiba en un cuairón, dormitaba en un trabe;
bel fau, cierta haya;
se retorzigaba d'implaz, se retorcía de agrado;
chiqueta, pequeña;
Oza, selba de Oza (Echo)».